Bombus sulfureus can hardly be mistaken for another bumblebee. The only coexisting and resembling species is B. fragrans and the mistakes are more likely between queens of the former and workers of the latter. However, besides the subgeneric differences, a reliable character is that the last tergum is black in B. fragrans whereas it is reddish in B. sulfureus.
The distribution of B. sulfureus is restricted to the higher mountains of central Anatolia and N. Iran. The species is quite rare. Reinig (1971, 1973) collected no more than 4 specimens (in a total of more than 8000 observations). Özbek (1998) collected only two specimens. We found 10 specimens only. All the known specimens were collected between 1000 and 3000 m (Iran) or between 1100 and 2500 m (Turkey).
Reinig (1971) regards B. sulfureus as an open-space species. Indeed, we encountered only in the most open facies of dry montane steppes. B. sulfureus is most often associated with B. niveatus and B. persicus.
Özbek (1998) mentions, 3 visited flowers (for 2 specimens) : Salvia pratensis, Astragalus lineatus and Trifolium pratense. 4 specimens were collected by W.F. Reinig on Astragalus sp. We found it on Onopordon sp. (7 observations), Anchusa sp. (1), Astragalus lagopoides (1), Picnomon sp. (1).


Bombus sulfureus peut difficilement être confondu avec un autre bourdon. La seule espèce qui coexiste et qui lui ressemble est B. fragrans et une confusion pourrait arriver entre les reines de sulfureus et les ouvrières (énormes) de B. fragrans. Toutefois, au-delà des différences subgénériques, un caractère fiable est le pelage du dernier tergite: noir chez fragrans, roux chez sulfureus.
La distribution de B. sulfureus est restreinte aux hautes montagnes de Anatolie centrale et orientale et du N. Iran. L'espèce est assez rare. Reinig (1971, 1973) n'a pas collecté plus de 4 spécimens (sur un total de plus de 8000 observations). Özbek (1998) a collecté seulement 2 spécimens. Nous en avons trouvé 10 seulement. Tous les spécimens connus ont été collectés entre 1000 et 3000 m en Iran ou entre 1100 et 2500 m en Turquie.
Reinig (1971) considère B. sulfureus comme une espèce de milieux ouverts. De fait, nous l'avons rencontré seulement dans les faciès les plus ouverts des steppes montagnardes sêches. B. sulfureus est le plus souvent associé avec B. niveatus et B. persicus.
Özbek (1998) cite 3 fleurs butinées (pour 2 spécimens) : Salvia pratensis, Astragalus lineatus et Trifolium pratense. 4 spécimens ont été collectés par W.F. Reinig sur Astragalus sp. Nous l'avons trouvé sur Onopordon sp. (7 observations), Anchusa sp. (1), Astragalus lagopoides (1), Picnomon sp. (1).


B. sulfureus başka bir bombus arısı ile çok nadir olarak karıştırılabilir. Birlikte bulunabileceği ve karıştırılabileceği tek tür B. fragrans'tır ve onun da işçi bireyleri ile B. sulfureus'un kraliçeleri benzeyebilirler. Diğer taraftan altcins farklılıkları dışında B. sulfureus'ta son tergum tüyleri kızılken B. fragrans'ta siyahtır.
B. sulfureus'un yayılımı Orta Anadolu ve Kuzey İran'ın yüksek dağları ile sınırlıdır. Bu tür oldukça nadir rastlanan bir türdür. Reinig (1971, 1973) ancak 4 örnek bulabilmiş (yaklaşık 8000 gözlem arasında), Özbek (1998) ise iki örnek toplamıştır. Biz de 10 örnek tespit edebildik. Bulunan örneklerin tamamı 1000 ile 3000 m yükseklikten (İran) ve 1100 ile 2500 m (Türkiye) yükseklikten toplanmıştır.
Reinig (1971) B. sulfureus'u açık alan türü olarak betimlemektedir. Biz de genellikle örnekleri kuru dağ steplerinin açık yüzlerinde bulabildik. B. sulfureus'un yayılışı da genellikle B. niveatus ve B. persicus ile ilintili olmaktadır.
Özbek (1998) 3 çiçek türünü (2 örneğin) ziyaret ettiğini bildirmektedir. Bunlar; Salvia pratensis, Astragalus lineatus ve Trifolium pratense'dir. W.F. Reinig tarafından yakalan 4 örnek Astragallus sp. üzerindendir. Biz de örnekleri Onopordon sp. (7 gözlem), Anchusa sp. (1), Astragalus lagopoides (1), Picnomon sp. (1) üzerinde tespit ettik.